لغتنامه دهخدا
برشمة. [ ب َ ش َ م َ ] (ع مص ) تیز و پیوسته نگریستن به سوی کسی . (از اقرب الموارد) (منتهی الارب ) (از آنندراج ). بِرشام .(منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). و رجوع به برشام شود. || خاموش شدن از اندوه و خشم و یا روی درهم کشیدن و ناپسند داشتن . (از منتهی الارب ) (آنندراج ). آشکار
