براکوهلغتنامه دهخدابراکوه . [ ب َ ] (اِخ ) نام کوهی است مابین مشرق و جنوب قصبه ٔ اوش واقع است ازولایت فرغانه نزدیک باندجان . (انجمن آرا) (برهان ).
براکوهلغتنامه دهخدابراکوه . [ ب َ ] (اِمرکب ) دامنه ٔ کوه . سینه ٔ کوه : اسطهبانات شهرکی است بناحیت پارس به براکوه نهاده . (حدود العالم ). اوش جایی آبادان است و بسیارنعمت و مردمان
براکوهلغتنامه دهخدابراکوه .[ ب َ ] (اِخ ) نام یکی از دهستانهای بخش جغتای شهرستان سبزوار است . این دهستان در دامنه ٔ شمالی کوه صدخرو و اندقان واقع است . به این جهت براکوه نامیده می
براکوهلغتنامه دهخدابراکوه . [ ب َ ] (اِخ ) دهی از دهستان رشخوار بخش رشخوار شهرستان تربت حیدریه است که 478 تن سکنه دارد. (از فرهنگجغرافیایی ایران ج 9).
برزکوهلغتنامه دهخدابرزکوه . [ ب ُ ] (اِ مرکب ) کوه بلند. کوه رفیع : بیامد دمان از میان گروه چو نزدیک تر شد بدان برزکوه . فردوسی .لشکر تو چو موج دریااندسپهی کش چو برزکوه کلان . ابو
باکوهلغتنامه دهخداباکوه . (اِخ ) ظاهراً صورتی از باکو، یا باکویه است . مؤلف مجمل التواریخ آرد:و اندر آن (دریای طبرستان ) دو جزیره است برابر، یکی به طبرستان با آن نعمتهای فراوان
پراکوهفرهنگ انتشارات معین(پَ) (اِمر.) = براکوه : آن جای از کوه که عمیق است و آب به سوی آن سرازیر شود.
بیدلغتنامه دهخدابید. (اِخ ) دهی از دهستان براکوه بخش جغتای شهرستان سبزواربا 1246 تن سکنه . (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 9).
برکوهلغتنامه دهخدابرکوه . [ ب َ ] (اِ مرکب ) براکوه : هر، شهرکیست به برکوه نهاده و با آبهای بسیار. (حدود العالم ).
رامشینلغتنامه دهخدارامشین . (اِخ ) دهیست از دهستان براکوه بخش جغتای شهرستان سبزوار، در 42هزارگزی جنوب خاوری جغتای ، واقع در سر راه مالرو نقاب به سبزوار. هوای آن کوهستانی و معتدل ا
بیدخورلغتنامه دهخدابیدخور. [ خُرْ ] (اِخ ) دهی از دهستان براکوه بخش جغتای شهرستان سبزوار است و 645 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 9).