بذیلغتنامه دهخدابذی ٔ. [ ب َ ] (ع ص ) مرد بد و زشت گفتار و حقیر. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). فحش گو. ج ، ابذیاء. (از معجم متن اللغة). بدزبان . دهان دریده . فاحش اللسان . (یا
بذیلغتنامه دهخدابذی . [ ب َ ذی ی ] (ع ص ) بیهوده گوی و بدزبان . (منتهی الارب ) (آنندراج ). بی شرم . (نصاب از یادداشت مؤلف ) (مهذب الاسماء). مرد فاحش بی شرم . (غیاث اللغات ). ن
بزیلغتنامه دهخدابزی . [ ب َ زا ] (ع مص ) برابری کردن . (از منتهی الارب ). || (اِمص ) کجی پشت نزدیک سرین یا اشراف وسط پشت بر سرین یا بیرون آمدگی سینه و درآمدگی پشت با بیرون آمدگ
بزیلغتنامه دهخدابزی . [ ب َ زی ی ] (ع ص ، اِ) همشیر، یقال :هذا بزیی ؛ ای رضیعی . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).
بذیئةلغتنامه دهخدابذیئة. [ ب َ ءَ ] (ع ص ) مؤنث بذی ٔ . زن بد و زشت گفتار. (ناظم الاطباء) (از معجم متن اللغة). مؤنث بَذّی . زن ناسزاگوی . (از ذیل اقرب الموارد). || ارض بذیئة؛ ز
بذیذلغتنامه دهخدابذیذ. [ ب ِ ] (ع اِ) مانند و همتا. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). مثل . (از ذیل اقرب الموارد).
بذیذهلغتنامه دهخدابذیذه . [ ب َ ذی ذَ / ذِ ] (ع اِ) غلبه . || بهره . || تنگی عیش . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). بدحالی . سخت گذرانی . (از اقرب الموارد).
بذیرلغتنامه دهخدابذیر. [ ب َ ] (ع ص ) سخن چین . بذور. (از منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). نمّام . (از اقرب الموارد). || آنکه پوشیدن راز نتواند. بذور. (از منتهی الارب ) (ناظم الاطب
بذیئةلغتنامه دهخدابذیئة. [ ب َ ءَ ] (ع ص ) مؤنث بذی ٔ . زن بد و زشت گفتار. (ناظم الاطباء) (از معجم متن اللغة). مؤنث بَذّی . زن ناسزاگوی . (از ذیل اقرب الموارد). || ارض بذیئة؛ ز
بذیةلغتنامه دهخدابذیة. [ ب َ ذی ی َ ] (ع ص ) مؤنث بَذّی . (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || مؤنث بذی ٔ. (منتهی الارب ). رجوع به بذی ٔ شود.
بذیذلغتنامه دهخدابذیذ. [ ب ِ ] (ع اِ) مانند و همتا. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). مثل . (از ذیل اقرب الموارد).
بذیذهلغتنامه دهخدابذیذه . [ ب َ ذی ذَ / ذِ ] (ع اِ) غلبه . || بهره . || تنگی عیش . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). بدحالی . سخت گذرانی . (از اقرب الموارد).
بذیرلغتنامه دهخدابذیر. [ ب َ ] (ع ص ) سخن چین . بذور. (از منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). نمّام . (از اقرب الموارد). || آنکه پوشیدن راز نتواند. بذور. (از منتهی الارب ) (ناظم الاطب