بدوانگویش اصفهانی تکیه ای: betâzen طاری: bevüzen طامه ای: bovâznzn طرقی: bevazne کشه ای: bevazne نطنزی: batâǰne
بدوانلغتنامه دهخدابدوان . [ ب َ دَ ] (ع اِ) رأی نو، گویند: هو ذوبدوان ، وفی الحدیث : السلطان ذوعَدَوان و ذوبدوان ؛ ای لایزال یبدو له رأی جدید. (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء).
بدوانگویش خلخالاَسکِستانی: bəvirijân دِروی: bə.vərij.ân شالی: bəvrijân کَجَلی: bo.ttâr.en کَرنَقی: bivrijâmən کَرینی: bivrijâmən کُلوری: bəvrijâmən گیلَوانی: bəvrijân لِردی: b
بدوانگویش کرمانشاهکلهری: bedawen گورانی: bedawen سنجابی: bedawen کولیایی: bedawen زنگنه‌ای: bedawen جلالوندی: bedawen زوله‌ای: bedawen کاکاوندی: bedawen هوزمانوندی: bedawen
الاقلغتنامه دهخداالاق . [ اُ ](اِ) الاغ . پیک . قاصد : چون میاجق را از این حال خبر شد الاقی بدوانید و خوارزمشاه را بیاگاهانید. (راحةالصدور، چ اقبال ، ص 382). رجوع به الاغ شود.
انتاشلغتنامه دهخداانتاش . [ اِ] (ع مص ) سر بیرون آوردن گیاه از زمین پیش از آنکه بیخش برآید. (ناظم الاطباء) . سر بیرون آوردن گیاه از زمین پیش از آنکه ریشه بدواند. (از اقرب الموارد
دوانیدهلغتنامه دهخدادوانیده . [ دَ دَ / دِ ] (ن مف ) نعت مفعولی از دوانیدن . دوانده . به دو واداشته . که بدوانندش . (یادداشت مؤلف ).