بدشنولغتنامه دهخدابدشنو. [ ب َ ش ِ ن َ /نُو ] (نف مرکب ) کسی که سخن بدگویان را گوش دهد. کسی که حاضر به شنیدن سخنان بدگویان باشد : هر کجا عقل پیشرو باشدبدِ بدگو ز بدشنو باشد. نظام
پیشرولغتنامه دهخداپیشرو. [ رَ / رُو ] (نف مرکب ) پیش رونده : ابا لشکر و جنگسازان نوطلایه به پیش اندرون پیشرو. فردوسی . || مقدم . سابق . (دهار). که نخست رفتن گیرد. که قبل از دیگرا
