باقطایالغتنامه دهخداباقطایا. [ ق َ ] (اِخ ) از قرای بغداد است که در سه فرسخی قطربل واقع شده است . این ناحیه را باقطیا نیز خوانده اند. (از معجم البلدان ). در مراصدالاطلاع ضبط دیگر آ
نانولغتنامه دهخدانانو. (اِ) ذکری را گویند که در وقت جنبانیدن گهواره ، زنان بگویند تا اطفال به خواب روند. (جهانگیری ) (انجمن آرا) (از فرهنگ رشیدی ) (از برهان قاطع). و با لفظ «زدن
هبةالغتنامه دهخداهبةا. [ هَِ ب َ تُل ْ لاه ] (اِخ ) ابن علی بن عرام الربعی الاسوانی و الصعیدی ، مکنی به ابومحمد، ادیب و شاعر معروف مصری ، اهل صعید (مصرعلیا) بود. دیوان اشعارش را