بخقاءلغتنامه دهخدابخقاء. [ ب َ ] (ع ص ، اِ) مؤنث ابخق . زن یک چشم . (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء). عوراء. (از ذیل اقرب الموارد). ج ، بُخْق . (ناظم الاطباء). || عین بخقاء.
بخقاءلغتنامه دهخدابخقاء. [ ب َ ] (ع ص ، اِ) مؤنث ابخق . زن یک چشم . (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء). عوراء. (از ذیل اقرب الموارد). ج ، بُخْق . (ناظم الاطباء). || عین بخقاء.
بخقلغتنامه دهخدابخق . [ ب ُ ] (ع اِ) ج ِ اَبْخَق و بَخْقاء. (از ناظم الاطباء). رجوع به ابخق و بخقاء شود.
سیاه قفالغتنامه دهخداسیاه قفا. [ ق َ ] (ص مرکب ) شوم . بدقفا : و نه ... مشتی دوغ بازی سیاه قفا، بی نوای پرجفا. (کتاب النقض ص 475). رجوع به سیه قفا شود.
احمدلغتنامه دهخدااحمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابن محمدبن احمد نیشابوری . مکنی به ابوالحسین . و معروف بخفاف . یکی از زهاد نشابور است و وفات او به سال 395 هَ . ق . بوده است .
حکملغتنامه دهخداحکم . [ ح َ ک َ ] (اِخ ) ابن هشام نام شخص ملحد و کذّابی است که در زمان مهدی از خلفای عباسی در خراسان پدید آمد و معتقد به تناسخ بود و بدعوی الوهیت برخاست و علم ع
