بجوللغتنامه دهخدابجول . [ ب ُ ] (اِ) استخوان شتالنگ که نام عربیش کعب است . (برهان قاطع) (فرهنگ نظام ). بژل . بژول . کعب . اشتالنگ . غاب . قاب . بجل به حذف واو نیز به همین معنی ا
شش اندازفرهنگ انتشارات معین(ش اَ) (ص فا.) = شش اندازه : 1 - کسی که شش بجول بازی کند. 2 - کسی که نرد بازد، نراد. 3 - کسی که شش گوی الوان مدور از چوب یا غیر آن به هر دو دست بگیرد و بر هر
شش اندازفرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده۱. کسی که نرد بازی می‌کند.۲. بجول‌باز که با شش بجول بازی می‌کند.۳. کسی که شش‌گوی به هوا اندازد و بگیرد به‌طوری‌که مرتب چهارتای آن در هوا باشد و دو تای دیگر در
شش اندازلغتنامه دهخداشش انداز. [ ش َ / ش ِ اَ ] (نف مرکب ) نراد و کسی که نرد بازی کند. (ناظم الاطباء) (فرهنگ فارسی معین ). || کسی که شش بجول بازی نماید. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جها
ششتازنلغتنامه دهخداششتازن . [ ش َ / ش ِ زَ ] (نف مرکب ) کسی که طنبور شش تار می نوازد. || کسی که شش بجول بازی می کند. (ناظم الاطباء).
اشتالنگلغتنامه دهخدااشتالنگ . [ اِ ل َ ] (اِ) بمعنی شتالنگ است و آن استخوانی باشد که در میان بندپا و ساق پا واقع است و آنرا بجول گویند و بعربی کعب خوانند. (برهان ) (هفت قلزم ) (انج
