بجهواژهنامه آزاد[ ب ِ جِ ِ] بدو، فرار کن در اصطلاح یا ضرب المثل محلی"وردار و بجه" یعنی بردار و فرار کن.
بجحلغتنامه دهخدابجح . [ ب َ ج َ ] (ع مص ) شادمانه شدن . (آنندراج ) (منتهی الارب ). || بزرگ شدن . (آنندراج ). بزرگ قدر گردیدن . (از منتهی الارب ). || (حامص ) شادمانی . (منتهی ال
بژهلغتنامه دهخدابژه . [ ب َ ژَ ] (اِ) صبر (داروئی تلخ ). وج . فریز. حذل . ابوالحُضض . (یادداشت بخط مرحوم دهخدا).
بجةلغتنامه دهخدابجة. [ ب َج ْ ج َ ] (ع اِ) قرحه ای که در چشم برآید. (از اقرب الموارد). آبله ریزه که که در چشم برآید. (آنندراج ) (ناظم الاطباء). تورک . || خونی که از فصد شتر آید
بجةلغتنامه دهخدابجة. [ ب َج ْ ج َ ] (اِخ ) شهری بین فارس و اصفهان . (از معجم البلدان ). نام جای و مقامی مابین اصفهان و فارس . (آنندراج )(برهان قاطع). و رجوع به نزهةالقلوب ج 3 ص
بجةلغتنامه دهخدابجة. [ ب ِ ج َ ] (اِخ ) نام طایفه ای از بنی حام که بین نیل و دریای سرخ و قاهره و سودان می زیند. (از اعلام المنجد). قسمتی از حبشه . (طبری ج 7 ص 277). ناحیتی است
بجةلغتنامه دهخدابجة. [ ب َج ْ ج َ ] (ع اِ) قرحه ای که در چشم برآید. (از اقرب الموارد). آبله ریزه که که در چشم برآید. (آنندراج ) (ناظم الاطباء). تورک . || خونی که از فصد شتر آید
بجه بجه کردنلغتنامه دهخدابجه بجه کردن . [ ب ِ / ب َج ْ ج َ ب ِ / ب َج ْ ج َ ک َ دَ ] (مص مرکب ) در تداول عوام جستن پی درپی بدان سان که وزغ در خشکی جهد. (یادداشت مؤلف ). ورجه ورجه کردن
بجه رفکلغتنامه دهخدابجه رفک . [ ب ُ ج َ رِ ف َ ] (اِخ ) ضبط عربی نام شهری است تجارتی در یوگوسلاوی که صلح میان ترکیه و اتریش بسال 1716-1718 م . در آنجا واقع است . (از اعلام المنجد).
بجةلغتنامه دهخدابجة. [ ب َج ْ ج َ ] (اِخ ) شهری بین فارس و اصفهان . (از معجم البلدان ). نام جای و مقامی مابین اصفهان و فارس . (آنندراج )(برهان قاطع). و رجوع به نزهةالقلوب ج 3 ص