بجرلغتنامه دهخدابجر. [ ب َ ج َ ] (ع اِ) سطبری بن ناف . فتق ناف . مغنده ٔ شکم . (منتهی الارب ). بیرون آمدگی ناف و سطبری بن آن . (منتهی الارب ).
بجرلغتنامه دهخدابجر. [ ب َ ] (ع مص ) برآمده ناف گردیدن و کلان شکم شدن . (آنندراج ) (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || پرشکم گردیدن از شیر و آب . (آنندراج ) (از منتهی الارب
بجرلغتنامه دهخدابجر. [ ب ُ / ب َ ] (ع ص ، اِ) بدی . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). شر. (اقرب الموارد). || کار بزرگ . (ناظم الاطباء) (آنندراج ) (منتهی الارب ). امر عظ
بجرلغتنامه دهخدابجر. [ ب ُ ج َ ] (ع اِ) ج ِ بجر بمعنی عیبها. (آنندراج ). و منه : ذکر عجره و بجره ، یعنی یاد کرد عیوب و تمامی امور ظاهر و باطن او را. (از منتهی الارب ) (ناظم الا
بجرلغتنامه دهخدابجر.[ ب َ ج ِ ] (ع ص ) برآمده ناف . (اقرب الموارد). || شکم پرشده از شیر و آب . (از اقرب الموارد).
بجراءلغتنامه دهخدابجراء. [ ب َ ] (ع ص ) تأنیث ابجر، زن برآمده ناف و کلان شکم . (از منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). ج ، بُجر و بجران . (از منتهی الارب ). || زمین بلند و سخت . زمینی
بجراتلغتنامه دهخدابجرات . [ ب َ ج َ ] (اِخ ) آبهاست در کوه شوران که مشرف بر عقیق مدینه است . (منتهی الارب ) (آنندراج ). آبهای بزرگی است در کوه شوران و مشرف بر عقیق مدینه و مصغر آ
بجردنلغتنامه دهخدابجردن . [ ب ِ ج ُ دَ ] (مص ) پرستاری کردن چنانکه کودک و بیمار و پیر را. (یادداشت مؤلف ).
بجراءلغتنامه دهخدابجراء. [ ب َ ] (ع ص ) تأنیث ابجر، زن برآمده ناف و کلان شکم . (از منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). ج ، بُجر و بجران . (از منتهی الارب ). || زمین بلند و سخت . زمینی
بجرةلغتنامه دهخدابجرة. [ ب ُ رَ ](ع اِ) سره ٔ ناف . (اقرب الموارد). آویختگی ناف . ناف خواه برآمده باشد یا نباشد. (ناظم الاطباء). ناف بیرون آمده باشد یا نه . (آنندراج ). || عقده