احمدلغتنامه دهخدااحمد. [ اَ م َ] (اِخ ) ابن الحارث بن المبارک الخراز مکنی به ابوجعفر. راویه ٔ ابوالحسن المدائنی و العتابی . و او راویه ای مکثر و متصف بثقة و شاعر و از موالی المن
تنواءلغتنامه دهخداتنواء. [ ت َن ْ ] (ع مص ) نَوْء. برخاستن به کوشش و مشقت تمام . || بگرانی برخاستن : ناء بالحمل . || گران و مائل گردانیدن کسی را: ناء به الحمل ، منه قوله تعالی :
ارسابلغتنامه دهخداارساب . [ اِ ] (ع مص ) گودافتادن چشم از جوع . فرورفتن چشم بمغاک از گرسنگی . (منتهی الأرب ). || بتک بردن چیزی . فرونشاندن به تک . ته نشین کردن . الحدیث فی وصف ا
خثعمیلغتنامه دهخداخثعمی .[ خ َ ع َ ] (اِخ ) ابوعبدالله مصعب بن مقدام خثعمی کوفی از اهل کوفه بود و از مسعر و سفیان ثوری و حسن بن صالح و اسرائیل بن یونس و داود طائی حدیث شنید و از
لطاةلغتنامه دهخدالطاة. [ ل َ ] (ع اِ) زمین . || جای . || پیشانی . || میانه ٔ پیشانی . || دزدان که نزدیک باشند از تو. (منتهی الارب ). اللصوص یکونون بالقرب منک . (اقرب الموارد). |