ببار آوردنلغتنامه دهخداببار آوردن . [ ب ِ وَ دَ ] (مص مرکب ) به ثمر رساندن . ببار رساندن . درختی را بارور ساختن : نگهبان بود شاه گنج وراببار آورد شاخ رنج ورا. فردوسی .سیاوش بدو گفت کا
بهار آوردنلغتنامه دهخدابهار آوردن . [ ب َ وَ دَ ] (مص مرکب ) گل دادن . شکوفه کردن : کجا روز کشتنْش بار آوردبسالی دو بارش بهار آورد.فردوسی .
بار آوردنلغتنامه دهخدابار آوردن . [وَ دَ ] (مص مرکب ) میوه دار کردن . به ثمر آوردن . ثمردادن . نتیجه دادن . میوه آوردن . منتج شدن . در حالت نسبت بدرخت ، ثمر آوردن . (آنندراج ). بار آ
قنابلغتنامه دهخداقناب . [ ق ُ ](ع اِ) برگ گرد در سر کشت چون ببار آوردن شروع کند.(اقرب الموارد) (منتهی الارب ). رجوع به قِناب شود.
قنابلغتنامه دهخداقناب . [ ق ِ ] (ع اِ) چنگال شیر. || زه کمان . (منتهی الارب )(اقرب الموارد) (آنندراج ). || برگ گرد درسر کشت چون ببار آوردن شروع کند. (منتهی الارب ) (آنندراج ). ا
ببار نشستنلغتنامه دهخداببار نشستن . [ ب ِ ن ِ ش َ ت َ ] (مص مرکب ) میوه و گل آوردن . به بار آمدن . بار دادن . گل و میوه دادن .آغاز میوه دادن کردن . || به دربار نشستن .بار دادن . اجازه
ببار آمدنلغتنامه دهخداببار آمدن . [ ب ِ م َ دَ ] (مص مرکب ) بار دادن . باردار شدن . به ثمر رسیدن . مثمر شدن . حاصل آوردن . به میوه و گل نشستن درخت . گل و میوه آوردن : مگردان بما بر د