ببالغتنامه دهخداببا. [ ب َ ] (اِخ ) قصبه ای است در صعید به ساحل غربی نیل و در حوالی بهنسا. (از معجم البلدان ).
ببالغتنامه دهخداببا. [ ب َ ] (ص ) در خانه .در سرا. (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (انجمن آرای ناصری ) (برهان قاطع). در که به عربی باب گویند. (فرهنگ ضیاء). || آشی که از بنه پزند. (نا
ببالغتنامه دهخداببا. [ ب َ ](ص ) چند. (از فرهنگ شعوری ج 1 ورق 151) : ببا روزگاری برآید برین کنم پیش هرکس هزار آفرین . ابوشکور.اما این کلمه محرف «بتا»ست و در شعر ابوشکور نیز هما
ببافگویش اصفهانی تکیه ای: behrân طاری: beris طامه ای: bohnâr / bo:nâr طرقی: bebâf کشه ای: bebâf نطنزی: babâf
