خوش نمکیلغتنامه دهخداخوش نمکی . [ خوَش ْ / خُش ْن َ م َ ] (حامص مرکب ) ملاحت . بانمکی . مقابل بی نمکی .
ملاحتلغتنامه دهخداملاحت . [ م َ ح َ ] (ع اِمص ) نمکینی . (غیاث ). مأخوذاز تازی ، زیبایی و دلربا بودن و خوب صورتی و لطافت ونیکویی و زیبایی دهان و چشم و ابرو. (ناظم الاطباء).بانمک