بامبه خورلغتنامه دهخدابامبه خور. [ ب َ خوَرْ / خُرْ ] (نف مرکب ) (درتداول عامه ) که بامبه خورد. که توسری خورد. که برسر او بامب زنند. || مجازاً ذلیل . حقیر. خوار. توسری خور. (یادداشت
بامبه خوردنلغتنامه دهخدابامبه خوردن . [ ب َخوَرْ / خُرْ دَ ] (مص مرکب )، در تداول عامه توسری خوردن . و رجوع به بامبه و بامب و مترادفات آن شود.
باب خورلغتنامه دهخداباب خور. [ ب ِ خُرْ ] (اِخ ) یکی از چهار دروازه ٔ جی (اصفهان ) یکصدوهفتاد سال قبل از اسلام بنا شده است . (محاسن اصفهان چ طهران ص 92).
بامبهلغتنامه دهخدابامبه . [ ب َ / ب ِ ] (اِ صوت ) آوایی که از زدن کف دست گشاده بر سر کسی برآید. || در تداول عامه ، توسری . بامب . ضربه با کف دست گشاده بر سر کسی . بام . بامبچه .
بامبه چهلغتنامه دهخدابامبه چه . [ ب َچ َ / چ ِ ] (اِ مصغر) (صورت دیگری از بامبچه ). ضربه ٔخفیف که با دست گشاده بر تارک سر کسی زنند. بامب کوچک که بر سر کسی زنند. رجوع به بامب و بامبچ
بامبه زدنلغتنامه دهخدابامبه زدن . [ ب َ زَ دَ ] (مص مرکب ) در تداول عامه ، توسری زدن . ضربه و زخم زدن با کف دست بر سر کسی . رجوع به بامب و ترکیبات و مترادفات آن شود.
بامبه خوردنلغتنامه دهخدابامبه خوردن . [ ب َخوَرْ / خُرْ دَ ] (مص مرکب )، در تداول عامه توسری خوردن . و رجوع به بامبه و بامب و مترادفات آن شود.
خورلغتنامه دهخداخور. [ خوَرْ / خُرْ ] (اِ) هور. خورشید. آفتاب . مهر. شارق . شمس . ذُکاء. بیضا. بوح . یوح . عجوز. تبیراء. غزاله . لولاهه . ابوقابوس . حورجاریه . اختران شاه . لیو
خوردنلغتنامه دهخداخوردن . [ خوَرْ / خُرْ دَ ] (مص ) از گلو فرودادن و بلعیدن غذا و طعام و جز آن . (ناظم الاطباء). اوباریدن . بلع کردن . اکل . تناول . جاویدن چیزی جامد. (یادداشت مو
بامبچهلغتنامه دهخدابامبچه . [ ب َ چ َ / چ ِ ] (اِ مصغر) بامبه چه (در تداول عامه ) بامب . بامبه ، ضرب با کف دست به تارک و میان سر کسی . (یادداشت مؤلف ). زخم با کف دست بر سر کسی .
بملغتنامه دهخدابم . [ ب َ ] (اِ) آوای حاصل از زدن با کف دست نیک ناگشاده بر سر کسی . حکایت صوت با کف دست که اندک انگشتانش فراهم آمده باشد بر سر کسی زدن . || عمل با دست زدن به س
