بامبلغتنامه دهخدابامب . (اِ صوت ، اِ) آوایی که از زدن دست گشاده بر سر کسی برآید. || در تداول عامه ، توسری و ضربتی که با کف دست بر سر کسی زنند. بامبه . بامبَچَه . زخمی که با کف د
بامبه چهلغتنامه دهخدابامبه چه . [ ب َچ َ / چ ِ ] (اِ مصغر) (صورت دیگری از بامبچه ). ضربه ٔخفیف که با دست گشاده بر تارک سر کسی زنند. بامب کوچک که بر سر کسی زنند. رجوع به بامب و بامبچ
بامبه خوردنلغتنامه دهخدابامبه خوردن . [ ب َخوَرْ / خُرْ دَ ] (مص مرکب )، در تداول عامه توسری خوردن . و رجوع به بامبه و بامب و مترادفات آن شود.
بامبه زدنلغتنامه دهخدابامبه زدن . [ ب َ زَ دَ ] (مص مرکب ) در تداول عامه ، توسری زدن . ضربه و زخم زدن با کف دست بر سر کسی . رجوع به بامب و ترکیبات و مترادفات آن شود.
بامبهلغتنامه دهخدابامبه . [ ب َ / ب ِ ] (اِ صوت ) آوایی که از زدن کف دست گشاده بر سر کسی برآید. || در تداول عامه ، توسری . بامب . ضربه با کف دست گشاده بر سر کسی . بام . بامبچه .
بامبه خورلغتنامه دهخدابامبه خور. [ ب َ خوَرْ / خُرْ ] (نف مرکب ) (درتداول عامه ) که بامبه خورد. که توسری خورد. که برسر او بامب زنند. || مجازاً ذلیل . حقیر. خوار. توسری خور. (یادداشت
