بالندهلغتنامه دهخدابالنده . [ ل َ دَ / دِ ] (نف ) نعت فاعلی از بالیدن . نامی . (ناظم الاطباء). نامیة. بالان . هرچیز که آن بالیده و تنومند شده باشد. (برهان قاطع) (آنندراج ). برروین
بالندهفرهنگ نام‌ها(تلفظ: bālande) (صفت فاعلی از بالیدن) ویژگی آن‌که یا آن‌چه در حال رشد ، افزایش یا ترقی است ، یا توانایی آن را دارد ؛ نمو کننده ، رشد کننده .
بالنده کوهلغتنامه دهخدابالنده کوه . [ ل َ دَ / دِ ] (اِخ ) نام محلی در سر راه فریم به گلپایگان (یا گوشواره از نواحی کبودجامه ) و مازندران . (سفرنامه مازندران و استرآباد رابینو ص 130 ب
بافندهگویش اصفهانی تکیه ای: ša:rbâf طاری: ---bâf طامه ای: bâfanda طرقی: bâfanda کشه ای: ---bâf نطنزی: --- bâf
بالنده کوهلغتنامه دهخدابالنده کوه . [ ل َ دَ / دِ ] (اِخ ) نام محلی در سر راه فریم به گلپایگان (یا گوشواره از نواحی کبودجامه ) و مازندران . (سفرنامه مازندران و استرآباد رابینو ص 130 ب
