لغتنامه دهخدا
بالاتنه . [ ت َ ن َ /ن ِ ] (اِ مرکب ) مقابل پائین تنه . قسمت از کمر ببالای اندام آدمی . (از یادداشت مؤلف ). نیمه ٔ بالایین بدن آدمی . || قسمت بالایین جامه که از کمر ببالا را پوشد. (یادداشت مؤلف ). آن جزء از جامه که بالاتنه را پوشد در جامه ه