باف

bāf

معنی

۱. = بافتن
۲. بافنده (در ترکیب با کلمۀ دیگر): بوریاباف، شال‌باف، حریرباف، جوراب‌باف.
۳. بافته‌شده (در ترکیب با کلمۀ دیگر): دست‌باف.

جست‌وجوی دقیق

باف

فرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده

۱. = بافتن۲. بافنده (در ترکیب با کلمۀ دیگر): بوریاباف، شال‌باف، حریرباف، جوراب‌باف.۳. بافته‌شده (در ترکیب با کلمۀ دیگر): دست‌باف.

باف

لغت‌نامه دهخدا

باف . (اِخ ) نام قصبه ای است در ساحل غربی جزیره ٔ قبرس که حدود 1500تن سکنه دارد، شهری است قدیمی که توسط مهاجرنشینان یونانی بنا شده و معبدی خاص برای زهره (الهه ٔ

باف

لغت‌نامه دهخدا

باف . (اِخ )دهی است به خوارزم . (منتهی الارب ) (معجم البلدان ).

باف

لغت‌نامه دهخدا

باف . (نف مرخم ) مخفف بافنده که نعت فاعلی است از مصدر بافتن بهمه معانی ، و این صورت مخفف در صفات فاعلی مرکب بیشتر متداول است ، همچون : ابریشم باف . توری باف . ج

باف

IEP

واژه‌های مصوب فرهنگستان

← برنامۀ آموزش فردی

جست‌وجوی مشابه

باف و بافدان

فرهنگ گنجواژه

وسایل بافندگی.

باف چال

لغت‌نامه دهخدا

باف چال . (اِخ ) از دهات کجور مازندران . (از مازندران واسترآباد رابینو ص 109). این نام در ترجمه ٔ وحید مازندرانی بصورت نامخال ضبط شده و ظاهراً اشتباه است .

باف کار

فرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده

= بافنده

پای باف

فرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده

بافنده؛ جولاه؛ جولاهه؛ نساج: ◻︎ کشاورز و آهنگر و پای‌باف / چو بیکار باشند سرشان بکاف (ابوشکور: شاعران بی‌دیوان: ۱۰۳).

زری باف

فرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده

بافندۀ زری؛ کسی که پارچه‌های زربفت می‌سازد.

جست‌وجوی متن

baff

دیکشنری انگلیسی به فارسی

باف

اتر – تا

گویش مازنی

باف ای از گیاه مردابی که بیشتر جهت آویزان نمودن ظروف محتوی ...

باف چال

لغت‌نامه دهخدا

بافت

لغت‌نامه دهخدا

بافت . (مص مرخم ، اِمص ) ماضی بافتن . نسج : ثوب جیدالجیله ؛ نیکوبافت و نیکوریسمان . جدلاء؛ زره محکم بافت . (منتهی الارب ). || (ن مف مرخم ) مخفف بافته . منسوج .

بافنده

لغت‌نامه دهخدا

بافنده . [ ف َ دَ / دِ ] (نف )آنکه بافتن کار دارد. آنکه بافد. (از ناظم الاطباء).نساج . جولاهه . (آنندراج ) (شعوری ). حائک . جولاه . ناسج .پای باف . گوفشانه . شا