بازشکستنلغتنامه دهخدابازشکستن . [ ش ِ ک َ ت َ ] (مص مرکب ) دوباره شکستن . شکستن استخوان را بعد از گرفتگی . هَیض . اهتیاض . || اهتضام ؛ چیزی از حق کسی بازشکستن . || اجتراع ؛ چوب از درخت باز شکستن . (منتهی الارب ). و رجوع به شکستن شود.
اهتیاضلغتنامه دهخدااهتیاض . [ اِ ] (ع مص ) بازشکستن استخوان بعد گرفتگی . مهتاض نعت است از آن . (منتهی الارب ) (آنندراج ). باز شکستن استخوان بعد گرفتگی و جوش خوردن . (ناظم الاطباء). بازشکستن استخوان بعد از التیام . (از اقرب الموارد).
واشکستنلغتنامه دهخداواشکستن . [ ش ِ ک َ ت َ ] (مص مرکب ) بازشکستن . خم کردن . تا کردن . دولا کردن : الفتخ ؛ سرانگشتان سوی کف واشکستن . (مجمل اللغة) (تاج المصادر بیهقی ).
اجتراعلغتنامه دهخدااجتراع . [ اِ ت ِ ] (ع مص ) چوب از درخت بریدن . چوب از درخت بازشکستن . (تاج المصادر): اِجترَع العود. (منتهی الارب ). || فروبردن به آب چیزی را. (منتهی الارب ). آشامیدن آب .
پیوندگرفتهلغتنامه دهخداپیوندگرفته . [ پ َ / پ ِ وَ گ ِ رِ ت َ / ت ِ ] (ن مف مرکب ) نعت مفعولی از پیوند گرفتن . متصل شده . || ملتئم . جوش خورده : اتعاب ؛ پیوندگرفته را بازشکستن . (منتهی الارب ). || به هم پیوسته (قطعات شکسته ٔ ظرف چی