بار بردنلغتنامه دهخدابار بردن . [ ب ُدَ ] (مص مرکب ) حمل بار و نقل کردن آن : حاجی تو نیستی شتر است ازبرای آنک بیچاره خار میخورد و بار می برد. سعدی .برد هر کسی بار درخورد زورگرانست
گرانبار کردنلغتنامه دهخداگرانبار کردن . [ گ ِ ک َ دَ ] (مص مرکب ) سنگین کردن بار. ثقیل کردن حمل . وزین نمودن بار : بفرمود شه تا از آن خاک زردشتربان صد اشتر گرانبار کرد. نظامی . || بسیار
ثنیلغتنامه دهخداثنی . [ ث ِن ْی ْ ] (ع اِ) یک تاه از تاهها. ج ، اَثناء. || کار دوباره : لاثنی فی الصدقة. || گشت کوه و وادی . || نوردِ نامه . || دوم . || روز دوشنبه . || بچه ٔ د
