بارکشلغتنامه دهخدابارکش . [ ک َ / ک ِ ] (نف مرکب ) آنکه بارهای گران بردارد. (آنندراج ). حمل کننده ٔ بار. باربر. باربرنده . انسان یا حیوان و یا ماشین که بار حمل کند. باربردار. حما
بارکشفرهنگ انتشارات معین(کِ) (اِفا.) 1 - باربردار، حمال . 2 - چهارپا یا ارابه یا اتومبیلی که بار برد.
گاریفرهنگ فارسی طیفیمقوله: حرکت ارابه، درشکه، ارابۀجنگی، فایتون فرقون، خرك، باركش، چرخ‌دستی کالسکه، گردون عربانه، عرابه، عراده چرخ تخت‌روان، محمل، کجاوه، هودج، عماری تابوت ◄ کفن
شحندیکشنری عربی به فارسیبارکشتي , محموله دريايي , بار , کرايه , کرايه کشتي , بار کشتي , باربري , گرانبار کردن , حمل کردن , غني ساختن