باد دارفرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده۱. پرباد؛ دارای باد: لاستیک باددار.۲. بادآور؛ نفخ‌آور.۳. دارای ورم؛ آماس‌کرده.۴. [مجاز] شخص متکبر و خودپسند.
باددارلغتنامه دهخداباددار. (نف مرکب ) پرباد و آماس کرده . (برهان ). نفاخ . منفخ . نفخ آور. پرباد. آماس کرده و آماسیده . (ناظم الاطباء).- غذاهای باددار، غذا یا داروئی باددار ؛ آنچه
بادفرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده۱. (هواشناسی) هوای متحرک؛ حرکت شدید یا ضعیف هوا که در اثر اختلاف درجۀ حرارت و به هم خوردن تساوی وزن مخصوص در نقاط مختلف کرۀ زمین به وجود می‌آید.۲. ‹واد› ورم، آ
باد داشتنلغتنامه دهخداباد داشتن . [ ت َ] (مص مرکب ) بهیچ شمردن . بی ارزش داشتن : گر این درخورد با خرد یاد دارسخنهای ایرانیان باد دار. فردوسی .منیژه بدو گفت دل شاد دارهمه کار نابوده ر
بادلغتنامه دهخداباد. (اِ) هوایی که بجهت معینی تغییر مکان میدهد. هوایی که بسرعت بجهتی حرکت کند. ریح . ج ، ریاح .ریحه . (منتهی الارب ) (ترجمان القرآن ). تُرهة. رکاب السحاب . اَوب