لغتنامه دهخدا
بادا. (اِخ ) نسبتی است که ابوالحسن احمدبن علی بن حسن بن هیثم طهمان بغدادی معروف به ابن الباد بدان شهرت داشت . وی مردی ثقه و فاضل بود و در علوم قرآن و ادب دست داشت و از فقه مالکی آگاهی داشت . وی از ابوسهل احمدبن محمدبن عبداﷲبن قطان و ابومحمد دعلج بن احمدبن دعلج سجزی و ابوبکر م