باب الشعیرلغتنامه دهخداباب الشعیر. [ بُش ْ ش َ ] (اِخ ) محله ای بوده ببغداد بالای مدینة المصر. || محله ای ببغداد، دور از دجله . (معجم البلدان ) (مراصد الاطلاع )
باب البستانلغتنامه دهخداباب البستان . [ بُل ْ ب ُ ] (اِخ ) دروازه ای است به بغداد. (تجارب الامم چ عکسی لیدن 1913 ج 2 ص 256 و 419).
باب البصرهلغتنامه دهخداباب البصره . [ بُل ْ ب َ رَ ] (اِخ ) یکی از پنج دروازه ٔ معروف بغداد. (تاریخ بغداد چ مصر ج 1 ص 72) (تجارب الامم چ عکسی لیدن 1913 م . ج 2 ص 277 و 557) (تاریخ الح
باب الاسواقلغتنامه دهخداباب الاسواق . [ بُل ْ اَس ْ ] (اِخ ) نام دیگر جبل طارق باشد و آنرا تنگه ٔ سُتَّه نیز نامند.
باب الانبارلغتنامه دهخداباب الانبار. [ بُل ْ اَم ْ ] (اِخ ) دروازه ای است به بغداد. (اخبار الراضی باﷲ و المتقی . ص 120و 280).
قطیعه ٔ ریسانةلغتنامه دهخداقطیعه ٔ ریسانة. [ ق َ ع َی ِ رَ ی َ ن َ ] (اِخ ) محله ای است نزدیک مسجد ابن رغبان نزدیک باب الشعیر در مغرب بغداد. (معجم البلدان ).
احمدلغتنامه دهخدااحمد. [ اَ م َ ] (اِخ )ابن ابی طاهر الاسفراینی مکنی به ابوحامد. امام اصحاب حدیث به بغداد. و ثعالبی در یتیمه ذکر او آورده و گوید: و هو صدر فقهاء البغداد. و انه ب
احمدلغتنامه دهخدااحمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابن محمدبن غالب خوارزمی برقانی ، مکنی به ابوبکر. او از حُفّاظ محدثین معدود است و اصلاً از مردم برقان است که قریه ای است از قراء کات در م
کافورلغتنامه دهخداکافور. (ع اِ) ج ، کوافیر. کوافر گیاهی است خوشبوی که گلش مانند گل اقحوان باشد. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || بوی خوش . (اقرب الموارد). به هندی او را کبور گوی
شکر کردنلغتنامه دهخداشکر کردن . [ ش ُ ک َ دَ] (مص مرکب ) سپاس گفتن . ثنا گفتن . سپاس نعمت خدای تعالی و جز وی کردن . (از یادداشت مؤلف ) : شکر کن شکر خداوند جهان را که بداشت به تو ار