باب الجنهلغتنامه دهخداباب الجنه . [بُل ْ ج َن ْ ن َ ] (اِخ ) لقبی است برای شهر قزوین :...احادیث بسیار که در فضیلت آن بقعه وارد است و مشهور است و در تدوین رافعی مسطور، منها عن جابربن
باب البستانلغتنامه دهخداباب البستان . [ بُل ْ ب ُ ] (اِخ ) دروازه ای است به بغداد. (تجارب الامم چ عکسی لیدن 1913 ج 2 ص 256 و 419).
باب البصرهلغتنامه دهخداباب البصره . [ بُل ْ ب َ رَ ] (اِخ ) یکی از پنج دروازه ٔ معروف بغداد. (تاریخ بغداد چ مصر ج 1 ص 72) (تجارب الامم چ عکسی لیدن 1913 م . ج 2 ص 277 و 557) (تاریخ الح
باب الاسواقلغتنامه دهخداباب الاسواق . [ بُل ْ اَس ْ ] (اِخ ) نام دیگر جبل طارق باشد و آنرا تنگه ٔ سُتَّه نیز نامند.
باب الانبارلغتنامه دهخداباب الانبار. [ بُل ْ اَم ْ ] (اِخ ) دروازه ای است به بغداد. (اخبار الراضی باﷲ و المتقی . ص 120و 280).
بارقلغتنامه دهخدابارق . [رِ ] (اِخ ) نهری است در باب الجنة در حدیث ابن عباس که ابن حاتم آن را در التقاسیم و الانواع فی حدیث الشهداء آورده است . (از تاج العروس ) (معجم البلدان ج
جعفریلغتنامه دهخداجعفری . [ ج َ ف َ ] (اِخ ) ابوعلی محمد از حاکمان قزوین بوده است در قرن پنجم هجری : بعد از او [ حمزةبن الیسع [ ] حکومت ] به امیر شریف ابوعلی محمد جعفری حواله رفت
دارالسلطنهلغتنامه دهخدادارالسلطنه . [ رُس ْ س َ طَ ن َ ](ع اِ مرکب ) پایتخت . دارالخلافه . || لقب تبریز. || لقب اصفهان . || لقب تهران . || قزوین . و آن را باب الجنه نیز گویند. || لقب
شاهزاده حسینلغتنامه دهخداشاهزاده حسین . [ دَ / دِ ح ُ س َ ] (اِخ ) از نامی ترین بقاع متبرکه ٔ قزوین و آرامگاه حسین بن علی بن موسی الرضا علیه السلام است . بعضی از تذکره نویسان در نسب وی
سیوطیلغتنامه دهخداسیوطی . [ س ُ ] (اِخ ) (849 - 911 هَ . ق .) عبدالرحمن ابی بکر ملقب به جلال الدین ، ادیب ، حافظ، مورخ ، و از اجله ٔ علمای اسلامی است . بسال 849 هَ . ق . در قاهره