ایقاظلغتنامه دهخداایقاظ. [ اَ ] (ع ص ، اِ) ج ِ یقظ. (آنندراج ) (ناظم الاطباء) : همچو آن اصحاب کهف از راه جودمی چرم ز ایقاظ نی بل هم رقود.مولوی .
ایقاظلغتنامه دهخداایقاظ. (ع مص ) (از «ی ق ظ») بیدار کردن از خواب . (آنندراج ) (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). بیدار کردن . (غیاث اللغات ).|| گرد برانگیختن . (منتهی الارب ) (آنن
ایقاذلغتنامه دهخداایقاذ. (ع مص ) بیمار گذاشتن کسی را. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء).
ایقانفرهنگ نام‌ها(تلفظ: iqān) (عربی) به یقین دانستن ، بی‌گمان شدن ، بارور شدن ؛ حالت ذهن که امری را کاملاً درست می‌داند، یقین ؛ (در قدیم) ایمان .
احمدلغتنامه دهخدااحمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابن محمد قازانی . او راست : ایقاظالحنفاء باخبار الملوک و الخلفاء.
داغستانیلغتنامه دهخداداغستانی . [ غ ِ ] (اِخ ) خلیل افندی بن یحیی . از مردم اواخر قرن 3 هَ . ق . او راست : استعمال المریدین و ایقاظ الطالبین - فی بیان کیفیة الطریقة النقشبندیة (تصوف
گرد برانگیختنلغتنامه دهخداگرد برانگیختن . [ گ َ ب َ اَ ت َ ] (مص مرکب ) غبار برآوردن . گرد پراکندن . اغبار. (منتهی الارب ). ایقاظ. (تاج المصادر بیهقی ). اعتکاب . (منتهی الارب ) : برانگیخ
صفایحیلغتنامه دهخداصفایحی . [ ص َ ی ِ ] (اِخ ) شیخ اسماعیل افندی ، وی چندی قضاوت تونس داشت . او راست : ایقاظ الاخوان لدسائس الاعدا، و ما یقتضیه حال الزمان که در آن حقیقت ملک و اصن
یقظلغتنامه دهخدایقظ. [ ی َ ق ِ ] (ع ص ) بیدار. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (دهار) (نصاب الصبیان ). رجل یقظ؛ مرد بیدار. ج ، ایقاظ. (ناظم الاطباء) (ترجمان القرآن جرجانی ص 108). ||
