ایصاءلغتنامه دهخداایصاء. (ع مص ) (از «وص ی ») اندرز کردن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (تاج المصادر بیهقی ) (ترجمان القرآن ترتیب عادل بن علی ص 23). || فرض نمودن . (منتهی الارب ). ف
ایصاءفرهنگ انتشارات معین[ ع . ] (مص م .) 1 - وحی کردن ، وحی قرار دادن . 2 - اندرز دادن ، سفارش کردن .
ایثاءلغتنامه دهخداایثاء. (ع مص ) خداوند مرکب شکسته شدن از ستور و کشتی . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). بدین معنی ناقص یایی است . (ناظم الاطباء). || ک
ایساءلغتنامه دهخداایساء. (ع مص ) (از «وس ی ») موی سر تراشیدن . (منتهی الارب ) (تاج المصادر بیهقی ). ستردن موی سر کسی . (ناظم الاطباء). || بریدن . قطع کردن . (ناظم الاطباء).
ایساعلغتنامه دهخداایساع . (ع مص ) (از «و س ع ») توانگر شدن . (منتهی الارب ) (المصادر زوزنی ) (آنندراج ) (ترجمان القرآن ترتیب عادل بن علی ص 24). || تمام فرارسانیدن . (المصادر زوزن
عیساءلغتنامه دهخداعیساء.[ ع َ ] (ع ص ) مؤنث أعیس . ماده شتر سپید سرخ موی . (ناظم الاطباء). ج ، عیس . رجوع به عیس [ عی ] شود. || (اِ) ملخ ماده . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم
عیصاءلغتنامه دهخداعیصاء. [ ع َ ] (ع اِ) شدت سختی و حاجت ، و آن مانند «عوصاء» است و کمتر به کار رود. (از اقرب الموارد).
اندرز کردنلغتنامه دهخدااندرز کردن . [ اَ دَ ک َ دَ ] (مص مرکب ) نصیحت کردن . پند دادن . (فرهنگ فارسی معین ). || ایصاء. (تاج المصادر بیهقی ) (ترجمان جرجانی مهذب عادل بن علی ) (منتهی ال
وصیةلغتنامه دهخداوصیة. [ وَ صی ی َ ] (ع اِ) شاخ خرما که بدان پشتواره بندند. (منتهی الارب ). ج ، وصی . (منتهی الارب ). || اسم است ایصاء را. (اقرب الموارد). اندرز.(منتهی الارب ) (
وصیتلغتنامه دهخداوصیت . [ وَ صی ی َ ] (ع اِ) وصیة. اندرز. (مهذب الاسماء). اندرز و نصیحت . اندرزو پند و نصیحت و سفارش . (ناظم الاطباء) : من وصیت به وفا میکنمت گرچه امروز وفا در ع