ایستادهلغتنامه دهخداایستاده . [ دَ / دِ ] (ن مف / نف ) برپا. سرپا. قایم . (فرهنگ فارسی معین ). متوقف : ایستاده دید آنجا دزد غول روی زشت و چشمها همچون دغول . رودکی .ایستاده میان گرم
ایستاده استگویش اصفهانی تکیه ای: veɂištoɂa طاری: višdâya/ ešda طامه ای: veštâɂe طرقی: vâšdâya/ ešda کشه ای: vâštâya نطنزی: vâɂištâya / išta
ایستاده بودمگویش اصفهانی تکیه ای: veɂištoɂabâɂu(n) طاری: ešdâyu(n) طامه ای: veɂištabeɹo(n) طرقی: vâšdâboyo(n) کشه ای: vâštâboyo(n) نطنزی: vâɂištâyabiyo(n)
ایستاده بودیگویش اصفهانی تکیه ای: veɂištoɂabâɂe طاری: ešdâye طامه ای: veɂištabeɹe طرقی: vâšdâboye کشه ای: vâštâboye نطنزی: vâɂištâyabiye
ایستاده بودگویش اصفهانی تکیه ای: veɂištoɂabo طاری: ešdâ طامه ای: veɂištabo طرقی: vâšdâbo / ešdâ کشه ای: vâštâbo نطنزی: vâɂištâyabo
ایستاده بودیمگویش اصفهانی تکیه ای: veɂištoɂabâɂima طاری: ešdâyim طامه ای: veɂištabeɹim طرقی: vâšdâboyim کشه ای: vâštâboyim نطنزی: vâɂištâyabiyim