ایذجلغتنامه دهخداایذج . [ ذَ ] (اِخ ) نام قدیمی سرزمینی در ناحیه ٔ بختیاری که بعدها مال امیر(مالمیر) نامیده شد و در شهریور 1314 هَ . ش .نام آن به ایذه تبدیل شد. و رجوع به ایذه ش
ایذجیلغتنامه دهخداایذجی . [ ذَ ] (ص نسبی ) منسوب است به ایذج که شهری است از کوره ٔ اهواز از بلاد خوزستان . و جمعی از علما بدانجا منسوبند. رجوع به لباب الانساب شود.
ایذجیلغتنامه دهخداایذجی . [ ذَ ] (ص نسبی ) منسوب به ایذج که قریه ای است از سمرقند و ابوالحسین محمد بن ابوالحسین ایذجی از آنجا است . (از لباب الانساب ).
ایذجیلغتنامه دهخداایذجی . [ ذَ ] (ص نسبی ) منسوب است به ایذج که شهری است از کوره ٔ اهواز از بلاد خوزستان . و جمعی از علما بدانجا منسوبند. رجوع به لباب الانساب شود.
ایذجیلغتنامه دهخداایذجی . [ ذَ ] (ص نسبی ) منسوب به ایذج که قریه ای است از سمرقند و ابوالحسین محمد بن ابوالحسین ایذجی از آنجا است . (از لباب الانساب ).
مال میرلغتنامه دهخدامال میر. (اِخ ) ایذج . ایذه . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).از جاهای تاریخی در ناحیه ٔ بختیاری است که در 115 هزارگزی مشرق شوشتر واقع شده است و دارای مجسمه ها و مع
جرذاذلغتنامه دهخداجرذاذ. [ ج ُ ] (اِخ ) نام مادر اردشیر است و او را دو پل است یکی به ایذج و دیگری به اهواز و پل ایذج از عجایب دنیا است . و قنطره ٔ جرذاذ معروف و در اهواز است . (ی
فرزکیلغتنامه دهخدافرزکی . [ ف ُ زَ ] (اِخ ) یحیی بن محمدبن حسن بن فرزک ایذجی ، مکنی به ابومحمد. از ابوبشر مکی بن مردک اهوازی روایت کند. ابوبکربن المقری از وی روایت کرده است . (از