اکومنهلغتنامه دهخدااکومنه . [ اَ ک َ م َ ن َه ْ ] (از اوستایی ، اِ) اکومن . صورتی از اکمنه (کلمه ٔ اوستایی ) به معنی روان پلید که برخی از محققان اکوان [ دیو ] را محرف آن دانند. (ا
اکمنهلغتنامه دهخدااکمنه . [ اَ ک َ م َ ن َه ْ ] (اِخ ) به عقیده ٔ زرتشتیان یکی از دستیاران و عمال شش گانه ٔ اهریمن که بدیها را بوسیله ٔ آنان در دنیا منتشر می سازد و آن مظهر اندیش
اکمنهلغتنامه دهخدااکمنه . [ اَ ک َ م َ ن َه ْ ] (از اوستایی ، اِ) اک منه . اندیشه ٔ پلید (در برابر وهومنه «بهمن »). (از مزدیسنا و ادب پارسی ص 163). به معنی بدمنش است . (از فرهنگ
اکمنهلغتنامه دهخدااکمنه . [ اَ ک َ م َ ن َه ْ ] (از اوستایی ، اِ) اک منه . اندیشه ٔ پلید (در برابر وهومنه «بهمن »). (از مزدیسنا و ادب پارسی ص 163). به معنی بدمنش است . (از فرهنگ
اکمنهلغتنامه دهخدااکمنه . [ اَ ک َ م َ ن َه ْ ] (اِخ ) به عقیده ٔ زرتشتیان یکی از دستیاران و عمال شش گانه ٔ اهریمن که بدیها را بوسیله ٔ آنان در دنیا منتشر می سازد و آن مظهر اندیش
حاللغتنامه دهخداحال . (اِخ ) شهری است در یمن از سرزمینهای ازد و بارق و یَشکُر. ابومنهال عبیدةبن منهال گوید: چون اسلام به این سرزمین رسید یشکرها پیش دستی کردند و بارق ها سستی نم
اکوادلغتنامه دهخدااکواد.[ اَک ْ ] (اِخ ) اکوان . نام دیوی است در شاهنامه . اصل کلمه اکومانه بوده که مرکب از دو جزء «اکو» و «مان » باشد. اولی به معنی گناه و عیب و دومی به معنی روح