لغتنامه دهخدا
الفتی عظیم آبادی . [ اُ ف َ ی ِ ع َ ] (اِخ ) راجه پیاری لال قوم کایتهه . شاعر قرن سیزدهم . وی از عظیم آباد ومنشی پادشاه اکبرشاه ثانی بود. او راست : مثنوی نیرنگ تقدیر، و دیوان اشعار مرتب دارد. این غزل ازوست :چون غنچه جز سکوت نباشد بیان ماپیچیده شد زبان سخن در دهان ما<b