اکبادلغتنامه دهخدااکباد. [ اَ ] (ع اِ) ج ِ کَبِد و کِبْد: و فلان یضرب الیه اکبادالابل ؛ ای یرحل الیه فی طلب العلم و غیره . (از منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). ج ِ کَبِد. (دهار) (از اقرب الموارد): اولادنا اکبادنا؛ فرزندان ما جگرگوشگان ما هستند. (امثال و حکم دهخدا ج 1</s
اقباطلغتنامه دهخدااقباط. [ اَ ] (ع اِ) ج ِ قِبْط. گروهی از نصاری ساکن مصر. (از اقرب الموارد). رجوع به قبط شود.
اقباضلغتنامه دهخدااقباض . [ اِ ] (ع مص ) قبضه ساختن شمشیر و جز آن را. (منتهی الارب )(آنندراج ) (ناظم الاطباء). شمشیر و کارد را دسته کردن . (تاج المصادر بیهقی ) (مجمل اللغة). || در تداول ، داد و ستد قبض در معاملات . (ناظم الاطباء).- قبض و اقباض کردن ؛ قبض دادن و قبض
عقباتلغتنامه دهخداعقبات . [ ع َ ق َ ] (ع اِ) ج ِ عَقَبة. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). راههای دشوار. (غیاث اللغات ) : هیچ کسم نیز نبیند دگرکز عقبات تن و جان کم شدم .عطار.
اذرع اکبادلغتنامه دهخدااذرع اکباد. [ اَ رُ ع ُ اَ ] (اِخ ) موضعی در قول تمیم بن مُقبل :أمْسَت بأذرُع اکباد فحم ّ لهارکب ٌ بلینةَ أو رکب ٌ بساوینا.(معجم البلدان ).
کبدلغتنامه دهخداکبد. [ ک َ / ک ِ ] (ع اِ) جگر و گاه مذکر آید. ج ، اکباد و کُبود. (منتهی الارب ). || امعائی که برای جدا کردن صفرا درست شده ، مؤنث است و فراء گفته مذکر و مؤنث در آن یکسان است . ج ، اکباد، کبود. و جمع اخیر کم آمده است . (از اقرب الموارد).
نقوبلغتنامه دهخدانقوب . [ ن ُ ] (ع اِ) ج ِ نَقْب . رجوع به نَقْب شود : در اکباد موالیان نقوب احزان و اشجان همی برگشاد. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ص 452).
جرجاویلغتنامه دهخداجرجاوی . [ ] (اِخ ) محمدبن حسن مصری . وی قاضی بود و او راست : الاسنة الفعالة فی اکباد من انکر علی الاستاذ. این کتاب شرحی است بر اشعار شیخ احمدبن شرقاوی . (از معجم المطبوعات ).
ذوابللغتنامه دهخداذوابل . [ ذَ ب ِ ] (ع ص ، اِ) ج ِ ذابل : ذوابل صعاد از مناهل اکباد سیراب می گردند. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی نسخه ٔ خطی کتابخانه ٔ مؤلف ، ص 227).
حرابلغتنامه دهخداحراب . [ ح ِ ] (ع اِ) ج ِ حربة. (منتهی الارب ) : راهی بریده ام که درختان او ز خارهمچون مبارزانی بودند باحراب . مسعودسعد.ارباب آن حراب و ضراب راه گریز و پرهیز گرفتند. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی نسخه ٔ خطی ص <span class="h
آکلةالاکبادلغتنامه دهخداآکلةالاکباد. [ ک ِ ل َ تُل ْ اَ ] (ع ص مرکب ) جگرخوار. جگرخواره . || (اِخ ) لقب هند، زن ابوسفیان ، مادر معاویه .
اذرع اکبادلغتنامه دهخدااذرع اکباد. [ اَ رُ ع ُ اَ ] (اِخ ) موضعی در قول تمیم بن مُقبل :أمْسَت بأذرُع اکباد فحم ّ لهارکب ٌ بلینةَ أو رکب ٌ بساوینا.(معجم البلدان ).
