لغتنامه دهخدا
اوحد. [ اَ ح َ ] (ع ص ) لست فیه باوحد؛ یعنی در آن خاص نیستم . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || یگانه . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ) (غیاث اللغات ). هو اوحد اهل زمانه . ج ، اُحْدان . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) : ایا بعقل و کفایت زعاق