اوامرلغتنامه دهخدااوامر. [ اَ م ِ ] (ع اِ) ج ِ امر. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). حکم ها و فرمان ها. (آنندراج ). مقابل نواهی . || (اصطلاح اصولی ) مبحث اوامر یکی از مباحث مهمه ٔ
عوامرلغتنامه دهخداعوامر. [ ع َ م ِ ] (ع ص ، اِ) ج ِ عامِرة. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). رجوع به عامرة شود.
امرفرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده۱. [جمع: اوامر] فرمان؛ حکم.۲. [جمع: امور] کار.۳. حادثه.۴. (ادبی) در دستور زبان، فعلی که با آن فرمان می‌دهند.۵. (تصوف) عالَم ملکوت؛ عالَم غیب. امر به‌معروف: [مقا
اردنانسفرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده۱. افسر یا سربازی که برای انجام دادن اوامر افسر ارشد به خدمت گماشته می‌شود؛ گماشته.۲. بخشی در ارتش که مسئول تدارکات، مهمات، و اسلحه است.
تصارفلغتنامه دهخداتصارف . [ ت َرُ ] (از ع ، اِ) احکام و اوامر خودسرانه ، با قدرت کامله و اوامر پادشاهی . ج ، تصارفات . (ناظم الاطباء).