اهلکلغتنامه دهخدااهلک . [ اَ ل َ ] (ع ن تف ) هلاکت بارتر. هلاک کننده تر: اهلک من ترهات البسابس . (مجمع الامثال میدانی ).
اثبارلغتنامه دهخدااثبار. [ اِ ] (ع مص ) هلاک گردانیدن : اثبره اﷲ؛ ای اهلکه هلاکا لاینتعش منه . (منتهی الارب ).
میضاً بیضاًلغتنامه دهخدامیضاً بیضاً. [ ضَن ْ ضَن ْ ] (ع اِ مرکب ، از اتباع ). ما علمک اهلک الا میضاً بیضاً؛ یعنی نیاموختند ترا کسان تو جز آنکه چون کسی از تو سؤال کند از دهان آوازی برآ
ازهرلغتنامه دهخداازهر. [ اَ هََ ] (اِخ ) موضعی است بمسافت سه میلی طایف . عرجی گوید:یا دار عاتکة التی بالازهراو فوقه بقفا الکثیب الأعفرلم الق اهلک بعد عام لقیتهم یالیت أن لقاءَ
اصفرانلغتنامه دهخدااصفران . [ اَف َ ] (ع اِ) زر و زعفران . (السامی فی الاسامی ) (مهذب الاسماء) (بحر الجواهر). اهلک الناس الاصفران ؛ ای الذهب و الزعفران . (منتهی الارب ) (ناظم الاط
ایهاللغتنامه دهخداایهال . (ع مص ) کدخدا کردن . (از آنندراج ) (از اقرب الموارد). زن دادن . (المصادر زوزنی ). آهلک اﷲ فی الجنة؛ ای ادخلکها و زوجک فیها. (منتهی الارب ). آهلک اﷲ فی ا
