داهفةلغتنامه دهخداداهفة. [ هَِ ف َ ] (ع ص ) نعت فاعلی مؤنث از مصدر دهف ، به معنی سخت گرفتن : داهفة من الناس ؛ مرد مسافر دور از اهل . (منتهی الارب ). داهفةمن الابل ؛ شتر مانده ٔ
گهرفروشلغتنامه دهخداگهرفروش . [ گ ُ هََ ف ُ ] (نف مرکب ) مخفف گوهرفروش : قدر گهر جز گهرفروش ندانداهل ادب را ادیب داند مقدار. فرخی .در باغ کنون حریرپوشان بینی بر کوه صف گهرفروشان بی
ماه کوفهلغتنامه دهخداماه کوفه . [ هَِ ف َ / ف ِ ] (اِخ )دینور. (مفاتیح العلوم ). و دینور را بدان جهت ماه کوفه نامیدند که اهل کوفه آن را فتح کردند. (از معجم البلدان ). و رجوع به ماه
به بهالغتنامه دهخدابه بها. [ ب ِه ْ ب َ ] (ص مرکب ) بابها. پرقیمت . دارای قیمت . گرانبها : خود نماند نهان بر اهل هنرگوهر به بها ز مهره ٔ خر.سنائی .