انچوچکلغتنامه دهخداانچوچک . [ اَ چ َ ] (اِ) درختی از تیره ٔ گل سرخیان که در ایران در جنگلهای خشک فارس و کوههای بختیاری و لرستان وجود دارد. دانه ٔ آن شبیه بدانه ٔ امرود و مغز آن سف
انچوچکفرهنگ انتشارات معین(اَ چَ) (ص .) 1 - هر چیز کوچک و خرد. 2 - آدم کوتاه قد. 3 - دانه ای کوچک شبیه دانه گلابی با پوسته محکم که همچون آجیل قابل خوردن می باشد.
انچوچکفرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده۱. (زیست‌شناسی) دانۀ گلابی جنگلی که درشت‌تر از دانۀ امرود است و مغز آن خورده می‌شود.۲. (زیست‌شناسی) درخت این گیاه.۳. [مجاز، عامیانه] هر چیز خُرد و کوچک.۴. [عامی
انچوچکیلغتنامه دهخداانچوچکی .[ اَ چ َ ] (ص نسبی ) منسوب به انچوچک . || مثل انچوچک ؛ ریز و مریز. حقیر. کسی که بیش از جثه ٔ خود ادعا دارد. (از فرهنگ لغات عامیانه ٔ جمال زاده ).
انچوچکیلغتنامه دهخداانچوچکی .[ اَ چ َ ] (ص نسبی ) منسوب به انچوچک . || مثل انچوچک ؛ ریز و مریز. حقیر. کسی که بیش از جثه ٔ خود ادعا دارد. (از فرهنگ لغات عامیانه ٔ جمال زاده ).
انچککلغتنامه دهخداانچکک . [ اَ چ ُ ک َ ] (اِ) دانه ٔ سیاه با مغز سپید چون دانه امرود. انچوچک . (یادداشت مؤلف ) : شکن این انچکک و بوی کلک بی حاصل تا به ریش خود و یاران فکنی تف بس