اندهلغتنامه دهخداانده . [ اَ دَ / دِ ] (پساوند) مزید مؤخر که چون در آخر فعل امر (دوم شخص مفرد بدون باء تأکید) [ = ریشه مضارع فعل ] درآید نعت فاعلی درست کندهمچون آینده ، رونده
عندهلغتنامه دهخداعنده . [ع َ ن َ دَ / دِ ] (از ع ، ص ، اِ) ج ِ عاند است که در زبان فارسی به کار رفته : اهل اسلام بدان التفات ننمودند و جز به عبده ٔ نار و عنده ٔ کفار و تشفی بدرک
انده برلغتنامه دهخداانده بر. [اَ دُه ْ ب َ ] (نف مرکب ) برنده ٔ انده (اندوه ). آنکه غم و اندوه را از بین می برد. تسلی دهنده : دبیری بیاورد انده بری همان ساخته پهلوی دفتری . فردوسی
انده بردنلغتنامه دهخداانده بردن . [ اَ دُه ْ ب ُ دَ ] (مص مرکب ) اندوه بردن . غم خوردن : نیز چه خواهی دگر خوش بخور و خوش بزی انده فردا مبر گیتی خوابست و باد. منوچهری .نبریم انده گیتی
انده خرمالغتنامه دهخداانده خرما. [ اَ ه ْ دِ خ ُ ](اِ مرکب ) خرمندی . اندوخرما. (از جنگل شناسی کریم ساعی ج 1 ص 192). و رجوع به اندوه خرما و خرمندی شود.