انداختهامگویش اصفهانی تکیه ای: daremxossa طاری: daremxossa طامه ای: daremxosse طرقی: deromxossa کشه ای: deremxossa نطنزی: daromxossa
انداختهامگویش خلخالاَسکِستانی: ejandam دِروی: e.janda.m شالی: baranda.me کَجَلی: ara.vand.a.m.e کَرنَقی: jirandame کَرینی: jirandame کُلوری: barandamə گیلَوانی: barandame لِردی: d
انداختهامگویش کرمانشاهکلهری: xesema/ xestema گورانی: xesema/ xestema سنجابی: xesema/ xestema کولیایی: axestema زنگنه‌ای: xesema/ xestema جلالوندی: âštema زوله‌ای: âtema کاکاوندی: âšt
انداختهایگویش اصفهانی تکیه ای: daredxossa طاری: daredxossa طامه ای: daredxosse طرقی: deredxossa کشه ای: deredxossa نطنزی: daredxossa
انداختهایمگویش اصفهانی تکیه ای: daremunxossa طاری: darmunxossa طامه ای: daremunxosse طرقی: dermunxossa کشه ای: dermunxossa نطنزی: darmu(n)xossa
انداختهایدگویش اصفهانی تکیه ای: daredunxossa طاری: dardunxossa طامه ای: daredunxosse طرقی: derdunxossa کشه ای: derdunxossa نطنزی: dardu(n)xossa
انداختهاندگویش اصفهانی تکیه ای: darešunxossa طاری: daršunxossa طامه ای: darešunxosse طرقی: deršunxossa کشه ای: deršunxossa نطنزی: daršu(n)xossa
انداختهاندگویش خلخالاَسکِستانی: ejandašân دِروی: e.janda.šân شالی: baranda.šâne کَجَلی: ara.vand.a.šân.e کَرنَقی: jirandašâne کَرینی: jirandašâne کُلوری: barandašânə گیلَوانی: bara
جای انداختنلغتنامه دهخداجای انداختن . [ اَ ت َ ] (مص مرکب ) ترتیب دادن مکان . (ارمغان آصفی ) (از بهار عجم ). جای گستردن . مکان تعیین کردن : بی آنکه همی کام و زبان وقف تو دارم در صدر دل
عصاالقرارلغتنامه دهخداعصاالقرار. [ ع َ صَل ْ ق َ ] (ع اِ مرکب ) عصای قرار: عصاالقرار در جایی انداختن ؛ کنایه از اقامت کردن در جایی و ترک سفر نمودن است ، زیرا مسافر چون به منزل فرودآی
انداختنلغتنامه دهخداانداختن . [ اَ ت َ ] (مص ) افگندن . پرتاب کردن . پرت کردن . (ناظم الاطباء) (فرهنگ فارسی معین ). افکندن . (آنندراج ). اِهواء. (ترجمان جرجانی مهذب عادل بن علی ) (
تاریکلغتنامه دهخداتاریک . (ص ) اکثر استعمال آن بمعنی تیره است مثلاً هرچه تاریک باشد آنرا تیره توان گفت بخلاف آنچه تیره بودهمه ٔ آنرا تاریک نمی توان گفت چنانکه تاریک رو بمعنی روسی
دایگانلغتنامه دهخدادایگان . [ی َ / ی ِ ] (اِ) ج ِ دایه . صاحب آنندراج گوید جمع دایه است و بیت ذیل را از خاقانی شاهد آرد : ابر از هوا بر گل چکان مانند زنگی دایگان در کام رومی بچگان