انبانلغتنامه دهخداانبان . [ اَم ْ] (اِ) ظرف چرمی که در آن زاد نگه دارند. توشه دان . (آنندراج ). جراب . (دهار) (منتهی الارب ). علق . جشیر. خرص . قشع. (منتهی الارب ). خریطه که در ا
عنبانلغتنامه دهخداعنبان . [ ع َ ن َ ] (ع ص ) تکه ٔ کوهی شادمان سبک و گران جسم . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). آهوی چابک و سبک جسم و سنگین . از اضداد است . (از اقرب ال
انبان بادلغتنامه دهخداانبان باد. [ اَم ْ ن ِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) پوستی که آنرا پرباد کرده آهنگران آتش افروزند. (غیاث اللغات ) (از آنندراج ). || انبانی که پر از باد باشد و خالی
انبان بارلغتنامه دهخداانبان بار. [ اَم ْ ن ِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) فربه . (مجموعه ٔ مترادفات ص 268). مردم فربه و بیکاره و هیچکاره . (برهان قاطع) (از هفت قلزم ). در ناظم الاطباء
انبان خضرلغتنامه دهخداانبان خضر. [ اَم ْ ن ِ خ ِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) زنبیل خضر علیه السلام و ظاهراً عبارت از ابریق است که آب در آن نگاه دارند. (از آنندراج ). و رجوع به انبانچه
انبان سلیمانلغتنامه دهخداانبان سلیمان . [ اَم ْ ن ِ س ُ ل َ ] (اِخ ) انبانچه ٔ سلیمان . زنبیل سلیمان . حضرت سلیمان علیه السلام انبانی داشت که هر وقت هرچه میخواست ازو برمی آمد. (آنندراج
