لغتنامه دهخدا
اناطة. [اِ طَ ] (ع مص ) اناطه اناطةً؛ آویخت آنرا. (ناظم الاطباء). آویختن . معلق کردن . (فرهنگ فارسی معین ). تعلیق . (از اقرب الموارد). || اناط البعیر؛ به آماس نوطه گرفتار شد آن شتر. (ناظم الاطباء). نوطه . رسیده شدن شتر. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از اقرب الموارد). || اناطت ال
