ام عویفلغتنامه دهخداام عویف . [ اُم ْ م ِ ع ُ وَ ] (ع اِ مرکب ) جانور کوچک سبزرنگی است که سری بزرگ و چهارپر و دمی دراز دارد و همین که انسان را ببیند بر دمش می ایستد و پرش را می گشا
ام عفیفلغتنامه دهخداام عفیف . [ اُم ْ م ِ ع َ ] (اِخ ) نام چند تن از زنان صحابی بوده . رجوع به الاصابة فی تمییز الصحابة ج 8 ص 260 شود.
ام عوفلغتنامه دهخداام عوف . [ اُم ْ م ِ ع َ ] (ع اِ مرکب ) ملخ . (از المرصع) (مهذب الاسماء) (مؤید الفضلاء). ملخ ماده . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). ملخ نر را نیز ابوعوف خوان
ام عفیفلغتنامه دهخداام عفیف . [ اُم ْ م ِ ع َ ] (اِخ ) نام چند تن از زنان صحابی بوده . رجوع به الاصابة فی تمییز الصحابة ج 8 ص 260 شود.
ام عوفلغتنامه دهخداام عوف . [ اُم ْ م ِ ع َ ] (ع اِ مرکب ) ملخ . (از المرصع) (مهذب الاسماء) (مؤید الفضلاء). ملخ ماده . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). ملخ نر را نیز ابوعوف خوان
عوفلغتنامه دهخداعوف . [ ع َ ] (ع اِ) حال و شأن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (اقرب الموارد) (از ناظم الاطباء). به مردی که همسر خود را بخانه می آورد گویند: نعم عوفک ؛ یعنی حال و
قارات الحبللغتنامه دهخداقارات الحبل . [ تُل ْ ح ُ ب َ ] (اِخ ) جائی است در یمامه که میان آن تا حجر الیمامه یک شبانه روز است . شاعر گوید:ما ابالی اء لئیم سبنی ام عوی ذئب بقارات الحبل .(