امعطلغتنامه دهخداامعط.[ اَ ع َ ] (ع ص ) گرگ موی ریخته . || مرد بی موی . (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ) (آنندراج ). ریخته موی . (مصادر زوزنی ) (تاج المصادر بیهقی ). || رمل امعط؛ ر
اماتلغتنامه دهخداامات . [ اِ ] (ع اِ) ج ِ اَمت . جاهای بلند و پشته های خرد و نشیب و فرازها در چیزی . (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). رجوع به اَمت شود.
اماتلغتنامه دهخداامات . [ اُم ْ ما ] (ع اِ) ج ِ اُم ّ.(از منتهی الارب ) (اقرب الموارد). بعضی گویند امات ج ِ ام در غیر ذوی العقول و امهات ج ِ ام در ذوی العقول است . رجوع به اُم ّ
اعطائیلغتنامه دهخدااعطائی . [ اِ ] (ص نسبی ، اِ) منسوب به اعطاء. آنچه که بخشیده باشند. (فرهنگ فارسی معین ).
معطاءلغتنامه دهخدامعطاء. [ م َ ] (ع ص ) مؤنث امعط. زن بی موی . (از منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || گرگ ماده ٔ موی ریخته . (از منتهی الارب ) (آنندراج ) (از اقر
معطلغتنامه دهخدامعط. [ م ُ ] (ع ص ، اِ) ج ِ اَمعَط. (منتهی الارب ). ج ِ امعط، مَعطاء. (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد). رجوع به امعط و مَعطاء شود.
املطلغتنامه دهخدااملط. [ اَ ل َ ] (ع ص ) مرد بی موی اندام . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). ریخته موی . (مصادر زوزنی ) (آنندراج ). کسی که در تن او موی نباشد. امرط. (از اقرب الموا
اطلسلغتنامه دهخدااطلس . [ اَل َ ] (ع ص ، اِ) جامه ٔ کهنه . ج ، طُلُس . (ناظم الاطباء). ثوب خلق . (از متن اللغة) (از اقرب الموارد). جامه ٔکهنه . ج ، طُلس . (مهذب الاسماء) (ناظم ا
