اماهتلغتنامه دهخدااماهت . [ اِ هََ ] (ع مص ) به آب رسیدن چاه کَن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ) (از اقرب الموارد) (از متن اللغة). || آب خورانیدن ستور و مردم تشنه را.
امانتگویش اصفهانی تکیه ای: amânat طاری: amunat طامه ای: amunat طرقی: amunat کشه ای: amânat نطنزی: amunat
