الاولغتنامه دهخداالاو. [ اَ ] (اِ) آتش شعله ناک . (برهان ). آتش . (رشیدی ) (جهانگیری ). اَ لَو : ترا ای خواجه گر هیزم نباشددم سرما که هنگام الاو است سواد شعر طوسی را طلب کن بسوز
آلاولغتنامه دهخداآلاو. (اِ) اَلاو. اَلَو. آتش شعله ناک . || لهَب . زبانه . شعله : بر اوج گنبد گردون از آن بتابد هورکه یافت از تف قندیل مرتضی آلاو.آذری .
والالغتنامه دهخداوالا. (اِخ ) ابوطیب (سید... خان )مدراسی از پارسی گویان هندوستان است . به سال 1190 هَ.ق . در قصبه ٔ رحمت آباد مدراس تولد یافت . او راست :چو شعله ای که کند شمع کش
والالغتنامه دهخداوالا. (اِخ ) محمدعلی میرزا قاجار فرزند فتحعلی شاه از شعرای قرن سیزدهم هجری است . او راست :شکوه ٔ شام غمش گفتم به محشر سر کنم ساعتی افزون نبود آنهم به صد غوغا گذ
والالغتنامه دهخداوالا. (ص ) بلند. (لغت فرس اسدی ) (حاشیه ٔ معین بر برهان قاطع) (صحاح الفرس ) (از انجمن آرا) (آنندراج ) (از بهار عجم ) (فرهنگ نظام ) (ناظم الاطباء). مرتفع. (حاشیه
علاوةلغتنامه دهخداعلاوة.[ ع ِ وَ ] (ع اِ) سرباری . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || تارک . قسمت بالای سر یا گردن . (منتهی الارب ). أعلی الرأس أو العنق . (اقرب الموارد). || سر
آلاوهلغتنامه دهخداآلاوه . [ وَ / وِ ] (اِ) آلاو. اَلَو : ز چشمان آنقدر اخگر ببارم که گیتی سربسر آلاوه گیرد. باباطاهر.|| دیگدان . جائی که در آن آتش روشن کنند. (برهان ).