اقرءلغتنامه دهخدااقرء. [ اَ رَءْ ] (ع ن تف ) اسم تفضیل از قرائت . مقری تر. خواننده تر. داناتر بقرآن . آشناتر بقرائت قرآن و علوم آن . قال ابن کثیر: کان الصدیق اقرء الصحابة؛ ای اع
اقرعلغتنامه دهخدااقرع . [ اَ رَ ] (ع ص ، اِ) کل . (مهذب الاسماء) (آنندراج ) (غیاث اللغات ) (شرح نصاب ). مردکل [ کچل ] که موی سر او بعلتی افتاده باشد. (آنندراج ) (منتهی الارب ) (
اغرافرهنگ انتشارات معین( اِ ) [ ع . اغراء ] 1 - (مص م .) شوراندن ، تحریک کردن . 2 - (اِمص .) انگیزش .