افچهلغتنامه دهخداافچه . [ اُ / اَ چ َ / چ ِ ] (اِ) علامتی که در کشتزار برای رمیدن مرغان و جانوران برپا کنند. (ناظم الاطباء) (آنندراج ). علامت است که در غله زارها و کشت و زراعت ب
افچهفرهنگ فارسی عمید / قربانزادهآنچه از چوب و پارچه و جز آن به شکل انسان در کشتزار برپا کنند که جانوران از آن بترسند و به زراعت آسیب نرسانند؛ مترسک؛ هراسه؛ داهل.
پل جاجرودلغتنامه دهخداپل جاجرود. [ پ ُ ل ِ ] (اِخ ) ده کوچکی است از بخش افچه در شهرستان تهران دارای 49 تن سکنه . کاروانسرای شاه عباسی دارد که قابل استفاده است . اطراف این محل شکارگاه