افوافلغتنامه دهخداافواف . [ اَف ْ ] (ع اِ) برد افواف ؛ جامه ای تنک است . ج ِ فوف . (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ).
فوفلغتنامه دهخدافوف . [ ف َ ] (ع اِ) مثانه ٔ گاو. || سپیدی که بر ناخن نوجوانان پیدا گردد. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). ج ، افواف . (اقرب الموارد). || (مص ) خواستن چیزی . (منت
اسوافلغتنامه دهخدااسواف . [ اَس ْ ] (اِخ ) موضعی است به مدینه . (منتهی الارب ). نام حرم مدینه و گفته اند موضعی است به عینه در ناحیه ٔ بقیع و آن موضع صدقه ٔ فریدبن ثابت الانصاری ا