افسارسرخودلغتنامه دهخداافسارسرخود. [ اَ س َ خوَدْ / خُدْ ] (ص مرکب ) افسارگسیخته . بلامانع. آنکه اختیارش بدست خودش باشد. || نوعی از راندن اسب . (یادداشت مؤلف ). رجوع به افسار و فسار
افسار بر سر کردنلغتنامه دهخداافسار بر سر کردن . [ اَ ب َ س َ ک َ دَ ] (مص مرکب ) افسار برسر کشیدن . (از آنندراج ) : آن یکی افسار خر از سر کشیدبر سر خود کرد چون خر میدوید.سلیم (از آنندراج ).
افسار بر سر کشیدنلغتنامه دهخداافسار بر سر کشیدن . [ اَ ب َ س َ ک َ / ک ِ دَ ] (مص مرکب ) اسب را لجام انداختن . (آنندراج ) : خصم ار ز مرتبت خر عیسی شود چه شدخواهم کشید بر سرش افسار دشمنی .وال
افسر بر سر نهادنلغتنامه دهخداافسر بر سر نهادن . [ اَ س َ ب َ س َ ن ِ / ن َ دَ ] (مص مرکب ) تاج بر سر نهادن . و رجوع به افسر و ترکیبات آن شود.
افسر بر سرلغتنامه دهخداافسر بر سر. [ اَ س َ ب َ س َ ] (ص مرکب ) تاج بر سر. رجوع به افسر و ترکیبات آن شود.
افسارلغتنامه دهخداافسار. [ اَ ] (اِ) چیزی را گویند که از چرم و جز آن سازند و بر سر اسب و سایر ستور زنند و رسنی به آن بند کرده باخیه بندند و این رسن را دنباله ٔ افسار گویند. (ناظم
افسار بر سر کردنلغتنامه دهخداافسار بر سر کردن . [ اَ ب َ س َ ک َ دَ ] (مص مرکب ) افسار برسر کشیدن . (از آنندراج ) : آن یکی افسار خر از سر کشیدبر سر خود کرد چون خر میدوید.سلیم (از آنندراج ).
فسارلغتنامه دهخدافسار. [ ف َ / ف ِ ] (اِ) به معنی افسار است و آن چیزی باشد که از چرم دوزند و بر سر اسبان کنند. (برهان ). مخفف افسار. (انجمن آرا) (حاشیه ٔ برهان چ معین ) : خروشان
بی فسارلغتنامه دهخدابی فسار. [ف َ ] (ص مرکب ) (از: بی + فسار، مخفف افسار) بی افسار. || رها. لگام گسیخته . سرخود : نگه کن بدین بی فساران خلق تو نیز از سر خود فروکن فسار. ناصرخسرو.از
بی لجاملغتنامه دهخدابی لجام . [ ل ِ ] (ص مرکب ) (از: بی + لجام = لگام ) بی لگام . بی افسار. || سرخود. یله و رها. - آب بی لجام خورده بودن ؛ سر خود بار آمده بودن . (یادداشت مؤلف ).
